Opowiadanie IV

Podczas śniadania.
- Jak się czujesz.? - Fabian spojrzał z troską na Ninę.
- Znacznie lepiej, dzięki.- Nina uśmiechnęła się.
- Nino, bo jest coś o czym chciałbym z tobą porozmawiać. Może moglibyśmy...No nie wiem...
- Zjeść razem kolację?- Nina zapytała unosząc brwi.
- Tak właśnie... to by było...dobre. - uśmiechnął się niepewnie.
- Matko,umieram z głodu! - Amber wparadowała do jadalni chwytając się za brzuch.
Inni członkowie Sibuny także zapełnili jadalnię więc Fabian i Nina przestali rozmawiać.
- Tak a 'propos Nino co widziałaś wte...
- Panno Martin zapraszam do mojego gabinetu.- Victor zawołał dziewczynę.
Nina przymknęła oczy ze strachu.
- Dobrze już idę.

***

- Co widziałaś wtedy w toalecie?- Victor gładził lśniące pióra Corbiera. 

- Nie wiem, nie pamiętam. Było ciemno. - skłamała. 

- Jakoś nie chcę Ci uwierzyć to nie wyglądało na takie zwykłe zasłabnięcie. 

Co teraz ?! Nie mogła przecież dać po sobie poznać , że się go boi. On zauważyłby to z pewnością i wyciągnął by od niej więcej. Przybrała fałszywy dziarski ton. 

- Nie wiem naprawdę nie mam pojęcia. 

- Dobrze zatem, idź już. - Victor popędził ją. 

***

- Mick. - Mara podbiegła do swojego chłopaka.

- O hej Maro. - zobojętniał nagle gdy ją zobaczył. 

- czy coś... się stało?- zapytała. 

- Nie... choć właściwie tak stało się to , że już nie znajdujesz dla mnie ani minuty. - trzasnął drzwiami szafki. 

- Mick wiem ale ja...przepraszam- Mara spuściła wzrok. 

- To nie takie proste Maro.- Odszedł zostawiając ją samą na szkolnym holu. 

Dziewczyna z trudem powstrzymała cisnące się do oczu łzy. Faktycznie odkąd zaczął się rok szkolny coraz mniej czasu spędzają razem. Coś zaczęło się między nimi psuć. 

***

Wieczorem. 

- Wyglądasz... bombowo.- Amber pochwaliła sukienkę Niny. 

- Serio tak sądzisz? 

- Tak , oczywiście JA dodałabym do tej sukienki jakieś dodatki ale tobie pasuje... 

- Amber. - Patricia zgromiła ją wzrokiem. 

- No co mówię tylko.- Ambs nakładała krem na twarz. 

- Dobra idź już.- Patricia ponagliła przyjaciółkę. 

***

- Nino, bardzo się cieszę, że znalazłaś dla mnie czas. 

- Tak, pomiędzy tymi wszystkimi zagadkami... A właśnie znalazłam nowe miejsce dla kielicha. Amber i Patricia pilnują go u mnie w pokoju. Spotykamy się dziś o północy. 

- Okej. Powiedz to w końcu.- Fabian powiedział do siebie. 

- Coś mówiłeś?

- To znaczy chciałem powiedzieć, że bardzo cię lubię Nino. Bardziej niż kogokolwiek. I chciałem zapytać czy zgodziłabyś się...

- Tak? - przerwała mu. 

- Czy zgodziłabyś się zostać moją dziewczyną...Rozumiesz prawda?

- Tak rozumiem... Moja odpowiedź brzmi tak.- Nina uśmiechnęła się szeroko. 

Fabian podszedł do niej i pocałował ją. 

***

- Całowałaś się... - Amber wybełkotała z twarzą nadal pokrytą kremem. 

- Aż tak to widać? - Nina zapytała zmieszana. 

- Dobra ja muszę zmyć ten krem a potem ty wszystko mi opowiesz. 

- Amber... Spotkamy się na strychu...- rzuciła Nina wychodząc z wielką torbą której zawartość znali tylko członkowie Sibuny. 

- Okej , okej. 

***

- Amber... Co ty masz na twarzy?- Fabian spojrzał na twarz blondynki pokrytą czerwonymi krostami. 

- To nie moja wina , tylko to przez ten krem nawilżający.

- Zbyt długo miałaś go na twarzy... Przeczytałaś ulotkę. Trzyma sie go do piętnastu minut. 

- Dwie godziny w tę czy w tamtą. Kto to liczy, chciałam mieć gładką skórę.

Twarz Amber przypominała twarz Rufusa gdy ukąsiły go czerwone moskity pustynne. 

- Okej to w tym miejscu. - Nina przyłożyła wisior do ściany. 

Otworzyło się w niej malutkie "okienko" do którego schowała kielich. 

- Jak na to wpadłaś?- Amber otworzyła usta szeroko. 

- Znalazłam to miejsce gdy przyszłam tu przed balem popatrzeć na portret Sary. Zdjęłam obraz...

W czasie gdy Amber i Nina są na strychu w ich pokoju zaczyna pojawiać się czarny cień. Bogini któr była nim otoczona zaczęła się przeraźliwie śmiać.
-...i oto mamy kolejne tajemnicze miejsce w domu. - dokończyła dziewczyna.

Nina miała rację, niestety to nie było ostatnie tajemnicze pomieszczenie w domu. Skrywał tak wiele tajemnic , o których nawet sam nie wiedział. A ponoć ten dom, żyje i wie więcej niż powinien. 

_______________________

Okej to tyle , mam nadzieję, że wam się spodoba. 

Nie wiedzialam co napisać , wiele z moich opowiadań zresztą zdążyliście już to zauważyć 

nawiązuje do prom i fotek z 2 sezonu. 

Również chcę gorąco podziękować osobą komentującym jak i tym którzy są obserwatorami tego bloga.

Dziękuję bardzo :)